Ból, parestezje czyli cierpnięcie, drętwienie, zaburzenia czucia, niedowład, zmiana koloru skóry, ciepło, zimno, szybsza męczliwość w obrębie kończyny górnej i rąk może być następstwem dysfunkcji mięśni pochyłych szyi. Zła budowa ciała charakteryzująca się przesuniętą głową i barkami do przodu, zwiększona kifozą piersiową, czy też stwierdzone dyskopatie odcinka szyjnego kręgosłupa doprowadzić może do przeciążeń i powstania tzw zespołu mięśni pochyłych szyi. Mięśnie należą do głębokich mięśni szyi oraz do grupy mięśni międzyżebrowych.

Wyróżnia się następujące mięśnie pochyłe: przedni, środkowy,tylny oraz najmniej ważny tzw najmniejszy.

 Kręgosłup szyjny składa się z 7 kręgów szyjnych, które posiadają po dwa wyrostki poprzeczne. W wyrostkach poprzecznych kręgów biegną gałęzie splotu szyjnego. Zatem, mięśnie pochyłe przyczepiając się od przodu i do tyłu od w/w wyrostków są naturalnym zabezpieczeniem nerwów przed kompresją. Co więcej, w wyrostkach poprzecznych znajduje się otwór tętnicy kręgowej, która również jest chroniona i osłaniana przez te mięśnie. Podczas nieprawidłowego napięcia mięśni, patologiczna stymulacja może doprowadzić do rotacji kręgów szyjnych, zablokowania powierzchni stawowych i podrażnieniu nerwów szyjnych oraz mechanicznego ucisku na tętnicę kręgową.

Przyczyny zespołu mięśni pochyłych:

- nieprawidłowa postawa ciała w czasie pracy

- opadające barki

- wielokrotne powtarzanie ruchów kończyn górnych z nadmierną siłą (np siłownia, praca fizyczna)

- nadmiernie rozbudowana muskulatura mięśni obręczy barkowej

- urazy (złamania, zwichnięcia) w rejonie obojczyka, I żebra, głowy kości ramiennej, wyrostków)

- stres

- wady rozwojowe w obrębie układu kostnego (np. dodatkowe żebro szyjne, powiększenie wyrostka poprzecznego kręgu szyjnego, zmiany strukturalne pierwszego żebra)

 Podczas długiego obciążenia mięśni, które należą do tzw mięśni tonicznych, dochodzi do przykurczu i rotacji kręgów szyjnych, doprowadzając do zablokowania w stawach i zmniejszenia przestrzeni międzykręgowej. W następstwie tego dochodzi do drażnienia nerwów, ucisku na tętnice kręgową, podobojczykową oraz patologicznego uniesienia pierwszego żebra.

Dlatego chory odczuwa dodatkowo takie objawy jak:

– niedowład

- zmiana koloru skóry,

- ciepło, zimno,

- drętwienie i mrowienie rąk,

- szybsza męczliwość

 Kolejna struktura zależna od złej pracy mięśni pochyłych to nerw przeponowy. Przebiega on po mięśniu pochyłym przednim, przykryty mięśniem mostkowo - obojczykowo - sutkowym. Zatem ich wzajemna relacja będzie ważna dla prawidłowego ślizgu nerwu oraz prawidłowej stymulacji przepony.

 Pomiędzy pochyłym przednim a pochyłym środkowym przebiega splot ramienny. Pochyłe zatem nie tylko osłaniają gałęzie splotu ramiennego na wysokości wyrostków poprzecznych, ale także nerwy w miejscu ich wyjścia poza teren szyi. Ich napięcie może drażnić i zaburzać ślizg nerwów w obrębie szyi przez co powodować drętwienie, mrowienie, uczucia zmiany temperatury. Najczęściej w obrębie palców ręki.

 Inną strukturą tym razem kostną, na którą mogą mieć wpływ mm pochyle to pierwsze żebro. Przebiega tuż pod obojczykiem wraz z tętnicą podobojczykową. Nadmierne napięcie pochyłych może prowadzić do "uniesienia" pierwszego żebra i ucisku tętnicy podobojczykowej.

 I na koniec tzw zwój gwiaździsty. Jest to zwój układu autonomicznego (zwój szyjno-piersiowy) który, znajduje się na tylnej ścianie klatki piersiowej między wyrostkiem poprzecznym siódmego kręgu szyjnego a szyjką żebra, do tyłu od tętnicy podobojczykowej. Odpowiada on za unerwienie współczulne między innymi płuc i serca. Znajduje się on w okolicy pierwszego żebra na które bezpośrednio wpływają mięśnie pochyłe.

 Powyższy tekst pokazuje jak trudna jest prawidłowa diagnoza i prowadzenie terapii z pacjentami u których występują bóle, drętwienie kończyn górnych. Dodatkowo mogą mieć problem z układem naczyniowym, przeponą, sercem lub płucami. Zapraszam na film z propozycjami ćwiczeń w dysfunkcji mięsni pochyłych szyi.