Zablokowanie w rejonie kręgosłupa piersiowego to bardzo częsta sytuacja w praktyce fizjoterapeutycznej. Sytuacja dotyczy zarówno stawów wyrostkowych (poprzecznych, kolczystych) sąsiadujących ze sobą kręgów jak i połączeń żebrowo-kręgowych oraz żebrowo-mostkowych. 

Przyczyny:

- wady posturalne

- urazy, zabiegi w rejonie klatki piersiowej i stawów barkowych

- wzajemne wpływanie schorzeń (np. serca, płuc, astma)

- zła budowa kręgosłupa (zniesiona kifoza piersiowa)

- zła pozycja podczas pracy

 W zależności od miejsca zablokowania  objawy mogą być pochodzenia neurogennego, mięśniowego jak i krążeniowego. Występują napięcia mięśniowe, bóle w rejonie szyi, łopatek, nerek, stawów barkowych. Pacjent często skarży się na promieniujące bóle głowy, problem z przełykaniem, drętwieniem na czubku głowy (tzw czepiec biskupa) oraz ostrym bólem podczas głębokiego wdechu lub wydechu. Najczęściej zablokowanie występuje z tzw zespołem otworu górnego klatki piersiowej (wada posturalna). Charakteryzuje się przykurczem m. piersiowego większego (przesunięcie barków do przodu), zniesieniem kifozy piersiowej, wychyleniem głowy do przodu. Ta sytuacja może doprowadzić do tzw ciasnoty górnego otworu lub zespołu mięśni pochyłych co na zasadzie błędnego koła będzie nasilać dolegliwości.

  Jednym z częstych objawów zablokowania jest ból w rejonie mostka oraz przedniej części klatki piersiowej z promieniowaniem do lewej kończyny górnej. Objaw ten symuluje chorobę serca (zawał). Jest to efekt zablokowania pomiędzy czwartym a szóstym kręgiem piersiowym (Th4 - Th5, Th5 – Th6). Brak ruchomości w/w segmentach kręgowych przenosi zablokowanie na stawy żebrowo-mostkowe.

 Przykurczone mięśnie piersiowe ulegają wówczas odruchowemu napięciu co doprowadza do wzmożonej bolesności na przyczepach tych mięśni do mostka i żeber. To w połączeniu z bolesnymi przykurczami włókien mięśniowych zwiększa objawy bólowe. Dodatkowo przesunięta do przodu głowa, obciąża połączenia żebrowo-mostkowe powodując stałe przeciążenia tych struktur. Kiedy zablokuje się IV i V żebro w mostku po stronie lewej (brak ruchomości w stawach), mózg zaczyna interpretować patologię jako choroby serca i uaktywnia wzorzec bólowy dla zawału. Jak sobie z tym radzić w warunkach domowych pokazuje poniższy film.

 Przed zastosowania informacji z filmu należy pamiętać, że ból w klatce piersiowej to tzw czerwona flaga, która może być objawem bardzo poważnych schorzeń.

Przy w/w objawach należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Przeprowadzić badania np EKG i wykluczyć ból pochodzenia sercowego lub innego. Dopiero potem szukać pomocy np u fizjoterapeuty!!!!

Zapraszam na film z kanału youtube. Zapraszam do subskrypcji i udostępniania.

 W dzisiejszych czasach bóle głowy i bóle szyi pochodzenia od kręgosłupa to dość popularne schorzenia. U osób z przewlekłym bólem szyi dodatkowo wzrasta zagrożenie bólami kręgosłupa lędźwiowego od 3 do 6 razy.

• długotrwała pozycja siedząca z wychyleniem głowy w przód np. przed komputerem

• postura (zła budowa ciała) z wysuniętą ku przodowi głową

• pochylenie głowy w przód – syndrom smartfona,

• zła budowa kręgosłupa – zniesiona lordoza, zwyrodnienia, dyskopatie,

• zespół skrzyżowania górnego

 Wszystkie te sytuacje prowadzą do osłabienia mięśni zaliczanych do tzw stabilizatorów głębokich kręgosłupa szyjnego. Doprowadza to do niedokrwienia i przeciążeń. Efektem są bóle głowy, sztywność karku, zawroty, szumy w uszach itd. Do ich głównych zadań głębokich stabilizatorów kregosłupa oprócz ruchu głowy i szyi,  jest także stabilizacja w/w odcinka szyjnego. Wskazuje na to ilość wrzecionek mięśniowych na gram tkanki mięśniowej. Czym więcej wrzecionek tym bardziej mięsień spełnia funkcję stabilizującą i proprioceptywną (tzw czucie głębokie odpowiedzialne za czucie przestrzeni). Dodatkowo kontrolują przemieszczenie czaszki względem kręgu C1 oraz C1 względem kręgu C2 (np. mm podpotyliczne). Mają wpływ na ruch (rozciąganie) opony twardej, która chroni nasz rdzeń kręgowy.

Głównymi stabilizatorami to m in. m wielodzielny, mm podpotyliczne, m półkolcowy, najdłuższy szyi, dźwigacz łopatki.

 Podczas ćwiczeń na wzmocnienie stabilizatorów kręgosłupa szyjnego, należy zwrócić szczególną uwagę na prawidłową postawę całego ciała. Podczas siedzenia lub stania, które to będą naszymi pozycjami wyjściowymi zwracamy szczególną uwagę na: 

 - prawidłowo ustawione barki i kręgosłup lędźwiowy. Jest to zgodnie z zasadą że, odcinkowe problemy kręgosłupa dotyczą jego całości.

- łopatki ściągnięte a stawy barkowe ustawione w pozycji rozciągnięcia jako przeciwwstawność ich stałego wysunięcia do przodu.

 Ćwiczenia tych mięśni powinne być stałą częścią dnia codziennego. Prawidłowo wykonane z zachowaniem biomechaniki będą skutkować nie tylko poprawą tego rejonu ale wpłyną na całą posturę ciała.

Przykłady ćwiczeń na odcinek szyjny znajdziecie w filmach poniżej z kanału youtube. Zapraszam do subskrypcji i udostepniania.

Bóle głowy to temat bardzo poważny i rozległy. Przyczyny ich można szukać w zmianach neurologicznych, nowotworowych, krwionośnych (tętniak, żylak). Nie należy bagatelizować tego stanu i jak najszybciej skonsultować się z lekarzem oraz wykonać badania (np. MRI, TK). Jeśli jednak badania niczego nie wykazały można zastanowić się czy przyczyna nie jest w kręgosłupie szyjnym.

Główne przyczyny to:

• zniesienie lordozy szyjnej co skutkuje powstaniem hiperkifozy w segmęcie C1 - C2

• zaburzenie czynności (ruchomości) segmentu potylica - C1 – C2

• dyskopatia (ucisk na korzeń nerwu, tętnice kręgowe)

 Objawy. Doprowadza to do wzrostu napięć m.in w mm krótkie prostowniki szyi, prostych głowy bocznych oraz mostkowo – obojczykowo – sutkowych. Efektem (objawy) tego są bóle głowy w rejonie potylicy, promieniowanie wzdłuż głowy dochodzące często do oczu (wrażenie parcia w oczach). Może być odczuwalne mrowienie na czubku głowy oraz ból w rejonie żuchwy. Dodatkowo występują objawy podobne do chorób laryngologicznych (drapanie w gardle, kaszel, czasami problem z przełykaniem itd).

Sposobem na ww problemy jest:

• rozciąganie mm szyi

• automobilizacja segmentu: potylica – C1 – C2

• ćwiczenia retrakcji (cofania głowy w płaszczyźnie strzałkowej)

• masaż poprzeczny rejonu objętego bólem

• kinesiotaping

 Dokładne informacje jak wykonywać autoterapię znajdziecie w filmie poniżej.

 Uwaga – jeszcze raz przypominam o niebagatelizowaniu bólów głowy. Przed wykorzystaniem wiadomości z filmów należy skonsultować się z lekarzem.

 W trakcie wizyty u lekarza, podczas zdiagnozowania dyskopatii, często słyszymy między innymi zaleceniami, informację na temat ćwiczeń tzw gorsetu mięśniowego. Jest to potocznie zwana grupa mięśni brzucha i pleców (nie mylić z stabilizatorami głębokimi), które mają na celu zabezpieczyć kręgosłup podczas ruchu.

Niby proste, ale..... Problem leży w mechanizmach obronnych naszego organizmu. Każdy uraz (tu wypadnięcie dysku) doprowadza do zmian we wzorcu ruchowym. Wszystkie mięśnie, których ruch może nasilać uszkodzenie, zostają osłabione i porażone (hipotoniczne) zaś mięśnie których czynności zabezpieczą przed zaostrzeniem stanu zapalnego stają się hipertoniczne (wzmożone napięcie). Jest to bardzo logiczny mechanizm, który chce zabezpieczyć źródło urazu, poprzez unieruchomienie grup mięśniowych. Zjawisko to nosi nazwę: nocyceptywny somatomotoryczny efekt blokowania (wg Bruggera). Chory odczuwa ból i osłabienie w mm porażonych oraz nadmierną sztywność i napięcie w mm hipertonicznych. Dodatkowo w mięśniach nadmiernie naprężonych znajdują się miogelozy, które są źródłem opisanej reakcji nocyceptywnej, powodującej narastanie objawów. Tworzy się zamknięte koło.

  Ćwiczenia tzw. gorsetu mięśniowego powinno zatem rozpocząć się zaraz po pierwszych objawach powrotu jądra miażdżystego do centrum pierścienia lub (przy braku objawów bólowych) razem z terapią (np. McKenzie). Świadczyć o tym będzie objaw centralizacji (wg McKenzie) oraz ustępowanie objawów neurologicznych.

Przykładowe ćwiczenie: Połóż się na plecach,ugnij nogi w kolanach. Dłonie skrzyżuj na klatce piersiowej. Dociskając odcinek L-S kręgosłupa, unieś głowę i łopatki. Utrzymuj przez kilka sekund. Poczujesz jak napina się m.prosty brzucha. Docisk odcinka L-S powoduje stabilizację kręgosłupa przez co reakcja nocyceptywna blokująca wzmacnianie siły mięśniowej ulega osłabieniu.

Artykuł wyłącznie informacyjno-poglądowy oparty na doświadczeniu autora, który jest fizjoterapeutą.Wszelkie wątpliwości należy skonsultować z lekarzem lub fizjoterapeutą.

Poniżej film wtemacie na kanale youtube. Zapraszam do subskrypcji i udostepniania.

 Dyskopatia to inaczej przepuklina jądra miażdżystego tarczy międzykręgowej kręgosłupa. Polega na uwypukleniu jądra miażdżystego które powoduje ucisk i drażnienie korzeni rdzeniowych, rdzenia kręgowego lub innych struktur kanału kręgowego.Mechanizm drażnienia jest dwojaki. Po pierwsze dolegliwości bólowe powodowane są przez ucisk mechaniczny. Drugim elementem mogącym wywoływać bodźce bólowe jest niskie pH jądra miażdżystego spowodowane ubogą w tlen przemianą materii.

                                                             Rodzaje dyskopatii 

 Objawy: ból odcinka lędźwiowego z promieniowaniem do jednej lub dwóch kończyn (tzw objaw rwy kulszowej),zaburzenia czucia powierzchniowego, mrowienie i pieczenie sięgające stopy, niedowład i osłabienie siły mięśniowej.

 Jeżeli nie czujesz oddawania moczu i mięśni pośladkowych (zespół ogona końskiego) natychmiast skonsultuj się z lekarzem! Prawdopodobnie na rehabilitację jest już za późno.

 UWAGA ! Artykuł tylko informacyjno-poglądowy opisujący postępowanie rehabilitacyjne autora w dyskopatii ze swoimi pacjentami.

WAŻNE! W razie chęci wykorzystania wskazówek, wzorca postępowania z w/w artykułu, należy skontaktować się z własnym lekarzem lub fizjoterapeutą celem konsultacji.

 Jak sobie pomóc?

 Jak najszybciej połóż się na brzuchu. Podłóż w okolicy pępka jedną, dwie a nawet trzy poduszki. Ilość zależy od wielkości wysuniętego jądra miażdżystego i twojej wagi. Masz tak długo szukać odpowiedniego ułożenia (przesuwając się do przodu lub do tyłu), aż poczujesz ulgę w najdalszych częściach nogi dokąd dochodzi ból podczas siedzenia lub stania. Nie zalecam na te chwilę piłki rehabilitacyjnej, ponieważ podczas leżenia równowaga jest utrzymywana poprzez napięcie mm łydek.Powoduje to dodatkowy ból osłabionych w tym miejscu mięśni (brzuchaty i płaszczkowaty łydki). Powolny zanik bólu od stopy w kierunku kręgosłupa to tzw objaw centralizacji (wg McKenzie). Wskazuje na powrót jądra miażdżystego na swoje miejsce, które znajduje się wewnątrz pierścienia.

Dla informacji - nie wypada cały dysk (jądro + pierścień), jedynie jądro z powodu pęknięcia włókien pierścienia.

 Jest to bardzo długi proces. Dlaczego? Odpowiedź jest prosta. Każda inna czynność powoduje ponowny ruch jądra miażdżystego (taka jego rola, to nasz amortyzator), co przy przodopochyleniu powoduje ponowny ucisk na korzeń nerwu. Dlatego zawsze mówię moim pacjentom "Jak nie czujesz bólu to znaczy, że w danej chwili organizm się leczy". Poniżej kilka opcji opisanej pozycji.

 Stosuj tę pozycję co 3-4 godziny. W pozostałym czasie powinno się: unikać pozycji siedzącej, przodopochylenia oraz jakiegokolwiek wysiłku. Z moich obserwacji wynika, że podczas stosowania tej pozycji, zastrzyki przepisane przez lekarza są bardziej efektywne. cdn

Poniżej film z kanału youtube na w/w temat. Zapraszam do subskrypcji i udostepniania.

 Druga część artykułu na tematbólów kręgosłupa lędźwiowego pochodzenia dyskowego. Podczas stosowania pozycji leżącej na brzuchu z podkładką, po ok 20 min (w zależności od zmęczenia, stanu dyskopatii) chory powinien odczuwać zmniejszenie dolegliwości bólowych. Ból powinien się cofać w kierunku kręgosłupa (objaw centralizacji wg McKenzie). Często w pierwszym okresie, występuje sytuacja gdzie ból pozostaje tylko w okolicach kręgosłupa lędźwiowego. Należy wówczas poszukać innego położenia (przesunąć się na podkładce), które przyniesie ulgę. Jeśli takiego na tę chwilę nie ma, to należy podłożyć kolejną poduszkę, aby biodra były ułożone jeszcze wyżej.

 Kiedy poczujemy ulgę, przechodzimy do pierwszego ćwiczenia (korzystamy tu z elementów metody McKenzie z pewnymi modyfikacjami). Jest to odgięcie kręgosłupa do tyłu z pozycji w której się aktualnie znajdujemy (z podkładkami pod brzuchem). Unosimy ciało podnosząc się na rękach. Odgięcie powinno być do maksymalnej wysokości, w której nie odczuwamy bólu (promieniowanie do nogi, nasilenie w odcinku L-S). Nie wchodzimy w granicę bólu, ponieważ podrażniamy rejon wysuniętego dysku i całe ćwiczenie traci sens. Ćwiczenie powtarzamy 10 x, pamiętając aby przy ostatnim odgięciu wypuścić powietrze. Powoduje to dodatkowe wygięcie naszego kręgosłupa.

Można wykorzystać 3 opcje pozycji wyjściowej. Wybór zależy od odczuwania bólu w trakcie ćwiczenia. Poniżej przykłady.

 Kiedy dochodzimy do maksymalnego odgięcia bez bólu w pozycji 3, wyciągamy jedna podkładkę (jeśli było ich kilka) i zaczynamy ćwiczenia od początku. Proces powtarzamy tak długo, aż osiągniemy maksymalne odgięcie z biodrami ułożonymi na podłodze (bez podkładki).

Moim pacjentom wprowadzam urozmaicenie oparte na pozycji z jogi np:

Pozycja wyjściowa: j/w, dłonie przy barkach, łokcie lekko dociągnięte do ciała, czoło dotyka podłoża,stopy lekko na zewnątrz.

Ruch: Poprzez wyciągnięcie szyi próbujemy położyć brodę, w miejsce gdzie było czoło. Następuje lekkie rozciągnięcie kręgosłupa. Utrzymując napięcie wykonujemy w/w ćwiczenie.
W trakcie wykonywania ćwiczeń, mogą występować bóle przeciążeniowe w łopatkach, rękach lub szyi. Jest to efekt nowych ćwiczeń dla twojego ciała. Całość (leżenie ok. 20 min + 10 x odgięcie) powtarzamy co 3-4 godziny. Między ćwiczeniami, dużo odpoczywamy, leżąc na brzuchu. Można wykorzystać oglądanie tv, praca na notebooku itd. Pozycję siedzącą powinno stosować się tylko w sytuacjach wyjątkowych.

Opisane ćwiczenia są początkiem, w długim procesie rehabilitacji wysuniętego dysku. Jednocześnie pacjent powinien korzystać z usług fizjoterapeuty, który posiada pełen wachlarz zabiegów i możliwości terapeutycznych na każdym poziomie choroby.

Poniżej film z kanału youtube na w/w temat. Zapraszam do subskrypcji i i udostępniania.

 W trzeciej części artykułu na temat postępowania terapeutycznego w dyskopatii odcinka lędżwiowego, opiszę kilka ćwiczeń na głębokie stabilizatory kręgosłupa.

 Jeżeli bóle rwy kulszowej są mniejsze i rzadsze, przczulica w rejonie L-S zniknęła, można zaczynać ćwiczenia wzmacniające. Jednym z najważniejszych i najsilniejszych mm zaliczanych do tej grupy, w oparciu o badania (Richardson,OSullivan) jest m.multifidus (wielodzielny). Od sprawności tego mięśnia zależy prawidłowe ustawienie oraz stabilizacja kręgosłupa. Kontroluje ruch między kręgami oraz ochrania cały segment wraz z dyskiem przed tzw siłami ścinającymi. Udowodniono, że na kilka mikrosekund przed wykonaniem ruchu ciała, mięsień napinając się usztywnia kręgosłup zabezpieczając go podczas przemieszczania.

  Połóż się na plecach z nogami ugiętymi w kolanach, łokcie oprzyj o podłoże. Pod lędźwie podłóż wałek (np. ręcznik).Wypuść powietrze z brzucha, a następnie próbuj wciskać odcinkiem L-S podkładkę w podłoże. Jeśli nie będzie sprawiać to problemu dodaj dociskanie łokci do podłoża. Poczujesz jak twoje całe plecy są napięte wraz ze stawami żuchwy. Utrzymaj napięcie 10 sekund i powtórz to 10-20 razy. Nie może wytwarzać się ból, jedynie możesz odczuwać zwykły brak siły. Odcinek ten jest bardzo osłabiony.

 Kiedy czujemy się mocniejsi w odcinku L-S, można przejść do trudniejszej wersji ćwiczenia z uaktywnieniem tylnej grupy mięśni ud i pośladków. Wykorzystać można piłkę rehabilitacyjną, siedzisko fotela lub wersalki. Całość wykonujemy jak wyżej, jedynie dodajemy nacisk piętami na piłkę. Nastąpi dodatkowo napięcie ud.

 Mięsień wielodzielny można ćwiczyć także z mm brzucha. Skrzyżuj ręce na klatce piersiowej. Podczas dociskania kręgosłupa j/w w podłoże, staraj się unieść głowę wraz z łopatkami do góry. Poczujesz jak mm brzucha napinają się (prosty brzucha). Unoszenie głowy może być również na skos, aktywizują się wówczas mm skośne brzucha. Spróbuj także z piłką.

 Na zakończenie ćwiczenie rozciągające mięsień czworoboczny lędźwi. Z moich obserwacji wynika, że przeciążenia i osłabienia tego mięśnia leżą u podstaw 80 % bólów pleców (pomijając nagłe urazy), które mogą rozwinąć się w poważniejsze jednostki chorobowe.

   Leżąc na boku, zginamy kolano i dotykamy podłoża. Całą kończynę górną odchylamy do tyłu i pozostawiamy sile ciężkości, aby swobodnie opadała. W zależności od wielkości skrętu poczujesz rozciąganie od łopatek do stawów biodrowych. Stosować to ok 3 - 4 min, na każdym boku.

   WAŻNE! W trakcie wykorzystywania powyższych informacji lub wykonywania ćwiczeń powinno się być pod kontrolą lekarza lub fizjoterapeuty, który skoryguje i włączy odpowiednie postępowanie rehabilitacyjne do leczenia twojej choroby.

Artykuł wyłącznie informacyjno-poglądowy oparty na doświadczeniu autora , który jest fizjoterapeutą.Wszelkie wątpliwości należy skonsultować z lekarzem lub fizjoterapeutą.

Poniżej film  z kanału youtube na w/w temat. Zapraszam do subskrypcji i udostepniania.

 Na początek trochę anatomii. Odcinek szyjny kręgosłupa składa się z 7 kręgów szyjnych, pomiędzy którymi znajdują się dyski międzykręgowe. Krążki nie występują w rejonie potylicy/C1/C2, rozpoczynają się dopiero od segmentu C2/C3. Jest to informacja która ma wpływ na rehabilitację i dobór odpowiednich technik. Wysunięte dyski międzykręgowe powodują dyskopatię której objawy to: ból szyi z promieniowaniem do rąk, ból barków, ból głowy, ból między łopatkowy, ograniczona ruchomość.

 W rejonie otworów między kręgowych na wysokości C6 biegną w kierunku mózgu dwa naczynia krwionośne: tętnica kręgowa prawa i tętnica kręgowa lewa. Zadaniem w/w tętnic jest zaopatrywanie mózgu w tlen transportowany przez krew. Zmiany zwyrodnieniowe odcinka szyjnego kręgosłupa, przykurcz mięśni, zniesiona lordoza mogą uciskać naczynia blokując transport krwi do mózgu. Występują wówczas objawy takie jak: zawroty i ból głowy, napięcie mięśniowe, szum w uszach, ograniczona ruchomość, tkliwość i bolesność mięśniowa.

 Powyżej krótko omówiłem tylko dwie, ale ważne choroby w tym rejonie. Rehabilitacja, ćwiczenia na odcinek szyjny kręgosłupa to zawsze trudny temat dla fizjoterapeuty. Ilość oraz dostępność palpacyjna, struktur które mogą być objęte dysfunkcją jest tu duża. Dlatego tak ważna jest profilaktyka przeciwbólowa wykonywana przez nas w domu. Umiejętnie wykonywane ćwiczenia rozciągające, z zachowaniem prawidłowych zasad będą utrzymywać kręgosłup w dobrej formie. Oczywiście te same zasady dotyczą osób już chorych, ale tu terapią w pierwszym okresie zajmuje się głównie wykwalifikowany fizjoterapeuta. Wykorzystując zabiegi i metody doprowadza do cofania się stanu ostrego a następnie uczy indywidualnie dobranych ćwiczeń. Ćwiczenia te nie będą się wiele różnić od tych z profilaktyki.

Zasady prawidłowego wykonywania ćwiczeń:

1. Przed rozpoczęciem ćwiczenia należy się wyprostować. Wciągnąć brzuch (czy to na stojąco, czy siedząco) i wypchnąć klatkę piersiową do przodu. Prawidłowa postawa.

2. Ruch głowy w każdym kierunku powinien być połączony z ruchem gałek ocznych w tym samym kierunku (zaglądamy tam gdzie obracamy głowę).

3. Kiedy osiągniemy maksymalny zakres ćwiczenia, wypuszczamy ustami powietrze. To spowoduje zwiększenie zakresu ruchu.

4. Czas trwania ćwiczenia to ok 10 s. Ilość powtórzeń 10 x

Poniżej film z kanału youtube ze szczegółami i propozycjami ćwiczeń na powyższy temat. Zapraszam do subskrypcji i udostępniania.

 Mięsień piersiowy mniejszy należy do mięśni klatki piersiowej. Położony jest pod bardziej znanym mięśniem piersiowym większym. Przyczepia się do części kostnych żebra 2 i/lub 3 oraz 4 i 5 a kończy na wyrostku kruczym łopatki. Jego funkcją jest obniżanie barku a wraz z mięśniem piersiowym większym, zębatym przednim, i podobojczykowym, wysuwanie obręczy kończyny górnej do przodu. Bierze udział w oddychaniu unosząc żebra podczas wdechu. W rejonie jego przyczepu końcowego przebiega wiele innych struktur anatomicznych. Dlatego jego dysfunkcja ma wpływ na powstanie tzw zespołu górnego otworu klatki piersiowej, bóle obręczy barkowej, m. dwugłowego. Może powodować bóle głowy oraz karku. Długotrwały przykurcz mięśnia doprowadza do ustawień kompresyjnych i podrażnia np. nerw pośrodkowy, splot barkowy i/lub naczynia krwionośne (tętnica podobojczykowa). Ucisk w tym rejonie obojczyka powoduje bóle promieniujące do palców dłoni. Objawy mogą występować także bez konkretnego urazu. Osoby które mają złą budowę ciała tzw zespół posturalny czyli: wysuniętą głowę do przodu, przesunięte barki do przodu, zniesiona lordozę szyjną, tzw niechlujna postawę również mogą mieć problem z w/w mięśniem.

 Aby terapia, rehabilitacja przyniosła poprawę należy poznać przyczynę. Jeśli mięsień uległ naciągnięciu lub naderwaniu włókien mięśniowych należy rozpocząć ćwiczenia wykorzystując skurcz koncentryczny i ekscentryczny w zakresie bez bólowym. Można tutaj wykorzystać taśmę rehabilitacyjną. Nie należy go rozciągać.

 W przypadku złej budowy ciała o której pisałem wyżej można od razu rozpocząć delikatne rozciąganie mięśnia oraz unikać ćwiczeń wzmacniających. Należy się skupić na ćwiczeniach ściągających łopatki do kręgosłupa.

 Poniższy film pokazuje kilka przykładów ćwiczeń w zależności od przyczyny dysfunkcji mięśnia piersiowego mniejszego.

 Przed wykorzystaniem wiadomości z filmu należy skonsultować się z lekarzem lub fizjoterapeutą. Zapraszam do subskrypcji i udostępniania.

Ból, parestezje czyli cierpnięcie, drętwienie, zaburzenia czucia, niedowład, zmiana koloru skóry, ciepło, zimno, szybsza męczliwość w obrębie kończyny górnej i rąk może być następstwem dysfunkcji mięśni pochyłych szyi. Zła budowa ciała charakteryzująca się przesuniętą głową i barkami do przodu, zwiększona kifozą piersiową, czy też stwierdzone dyskopatie odcinka szyjnego kręgosłupa doprowadzić może do przeciążeń i powstania tzw zespołu mięśni pochyłych szyi. Mięśnie należą do głębokich mięśni szyi oraz do grupy mięśni międzyżebrowych.

Wyróżnia się następujące mięśnie pochyłe: przedni, środkowy,tylny oraz najmniej ważny tzw najmniejszy.

 Kręgosłup szyjny składa się z 7 kręgów szyjnych, które posiadają po dwa wyrostki poprzeczne. W wyrostkach poprzecznych kręgów biegną gałęzie splotu szyjnego. Zatem, mięśnie pochyłe przyczepiając się od przodu i do tyłu od w/w wyrostków są naturalnym zabezpieczeniem nerwów przed kompresją. Co więcej, w wyrostkach poprzecznych znajduje się otwór tętnicy kręgowej, która również jest chroniona i osłaniana przez te mięśnie. Podczas nieprawidłowego napięcia mięśni, patologiczna stymulacja może doprowadzić do rotacji kręgów szyjnych, zablokowania powierzchni stawowych i podrażnieniu nerwów szyjnych oraz mechanicznego ucisku na tętnicę kręgową.

Przyczyny zespołu mięśni pochyłych:

- nieprawidłowa postawa ciała w czasie pracy

- opadające barki

- wielokrotne powtarzanie ruchów kończyn górnych z nadmierną siłą (np siłownia, praca fizyczna)

- nadmiernie rozbudowana muskulatura mięśni obręczy barkowej

- urazy (złamania, zwichnięcia) w rejonie obojczyka, I żebra, głowy kości ramiennej, wyrostków)

- stres

- wady rozwojowe w obrębie układu kostnego (np. dodatkowe żebro szyjne, powiększenie wyrostka poprzecznego kręgu szyjnego, zmiany strukturalne pierwszego żebra)

 Podczas długiego obciążenia mięśni, które należą do tzw mięśni tonicznych, dochodzi do przykurczu i rotacji kręgów szyjnych, doprowadzając do zablokowania w stawach i zmniejszenia przestrzeni międzykręgowej. W następstwie tego dochodzi do drażnienia nerwów, ucisku na tętnice kręgową, podobojczykową oraz patologicznego uniesienia pierwszego żebra.

Dlatego chory odczuwa dodatkowo takie objawy jak:

– niedowład

- zmiana koloru skóry,

- ciepło, zimno,

- drętwienie i mrowienie rąk,

- szybsza męczliwość

 Kolejna struktura zależna od złej pracy mięśni pochyłych to nerw przeponowy. Przebiega on po mięśniu pochyłym przednim, przykryty mięśniem mostkowo - obojczykowo - sutkowym. Zatem ich wzajemna relacja będzie ważna dla prawidłowego ślizgu nerwu oraz prawidłowej stymulacji przepony.

 Pomiędzy pochyłym przednim a pochyłym środkowym przebiega splot ramienny. Pochyłe zatem nie tylko osłaniają gałęzie splotu ramiennego na wysokości wyrostków poprzecznych, ale także nerwy w miejscu ich wyjścia poza teren szyi. Ich napięcie może drażnić i zaburzać ślizg nerwów w obrębie szyi przez co powodować drętwienie, mrowienie, uczucia zmiany temperatury. Najczęściej w obrębie palców ręki.

 Inną strukturą tym razem kostną, na którą mogą mieć wpływ mm pochyle to pierwsze żebro. Przebiega tuż pod obojczykiem wraz z tętnicą podobojczykową. Nadmierne napięcie pochyłych może prowadzić do "uniesienia" pierwszego żebra i ucisku tętnicy podobojczykowej.

 I na koniec tzw zwój gwiaździsty. Jest to zwój układu autonomicznego (zwój szyjno-piersiowy) który, znajduje się na tylnej ścianie klatki piersiowej między wyrostkiem poprzecznym siódmego kręgu szyjnego a szyjką żebra, do tyłu od tętnicy podobojczykowej. Odpowiada on za unerwienie współczulne między innymi płuc i serca. Znajduje się on w okolicy pierwszego żebra na które bezpośrednio wpływają mięśnie pochyłe.

 Powyższy tekst pokazuje jak trudna jest prawidłowa diagnoza i prowadzenie terapii z pacjentami u których występują bóle, drętwienie kończyn górnych. Dodatkowo mogą mieć problem z układem naczyniowym, przeponą, sercem lub płucami. Zapraszam na film z propozycjami ćwiczeń w dysfunkcji mięsni pochyłych szyi.

 Odcinek szyjny C kręgosłupa składa się z 7 kręgów pomiędzy którymi znajduje się 5 dysków. W tym rejonie znajdują się mięśnie których przyczepy mają wpływ na stawy barkowe i górny odcinek kręgosłupa z głową włącznie. Mamy tu również wejście dwóch ważnych naczyń krwionośnych. Tętnica kręgowa prawa i lewa które wchodzą do kanału kręgowego na wysokości kręgu C6. Doprowadzają one krew do mózgu. Prowadząc rehabilitacje w/w odcinka należy zachować szczególną ostrożność. Poniżej opiszę kilka ćwiczeń, które można wykonać w domu.

 Na początku ćwiczenia rozciągające, wykorzystujące tzw poizometryczną relaksację mięśni (PIR). Jest to metoda bardzo efektywna i mniej bolesna. Polega ona najprościej mówiąc do wytworzenia napięcia mięśni, które za chwilę będą rozciągane.

 Usiądź wygodnie z rękoma splecionymi na pochylonej do przodu głowie (potylica). Spróbuj teraz prostować głowę przeciwko oporowi splecionych rąk. Napięcie utrzymuj ok 10 sekund. Następnie rozluźnij mięśnie szyi i dociskając rękoma rozciągaj mięśnie kierując brodę do mostka (czas ok 20 sekund). Pamiętać należy o utrzymywaniu prostych pleców. Ćwiczymy tylko odcinek szyjny.

Kolejne dwa ćwiczenia wykorzystują te samą metodę PIR - rozciągając mięśnie na boki i w skręcie.

 Siedząc wygodnie podłóż jedną dłoń pod pośladek. Ustabilizuje to staw barkowy, który nie będzie przesuwał się do góry podczas rozciągania. Następnie połóż drugą dłoń w okolicy ucha (zobacz zdjęcie). Spróbuj wykonać ruch w bok (tak jakbyś chciał dotknąć uchem bark) przeciwko oporowi dłoni przez ok 10 sekund. Teraz rozluźnij mięśnie odcinka szyjnego a ręką rozpocznij powolne rozciąganie w przeciwną stronę. Nie pochylaj całego ciała w kierunku rozciągania.

  Połóż dłoń na jednym policzku. Próbuj skręcać głowę przeciwko oporowi reki. Następnie rozluźnij mięśnie a dłonią rozpocznij rozciąganie w przeciwną stronę. Czas napięcia ok 10 sek, a rozciąganie 20 sek. Pamiętaj aby nie obracać całej klatki piersiowej, tylko odcinek szyjny.

Kolejnymi ćwiczeniami odcinka szyjnego jakie będziemy wykonywać to ćwiczenia wykorzystujące metodę McKenzie.

 Usiądź wygodnie (plecy proste). Spróbuj cofać szyję do tyłu (tak jak na zdj). Nos znajduje się podczas całego ruchu ćwiczenia na tej samej linii. Poczujesz napięcie w środkowym odcinku szyjnym. Proponuję wykonać 3 serie po 20 sekund. Podczas odpoczynku nie wychylać głowy za bardzo do przodu. 

Ta sama zasada dotyczy pozostałych ćwiczeń. Różnią się tylko ustawieniem początkowym głowy. Poniżej ćwiczenie z głową odchyloną o 45 st do góry. Podczas ruchu powinieneś odczuwać napięcie w dolnej części odcinka szyjnego.

Ćwiczenie z głowa pochyloną o 45 st w dół. Podczas ćwiczenia odczujesz napięcie w górnym odcinku szyjnym.

 Na koniec opiszę terapię okostnego punktu spustowego C2, który często odpowiada za bóle dolnej części głowy i oka. Punkt znajduje się z boku kręgosłupa poniżej potylicy. Jest bardzo bolesny. Jeśli jest uaktywniony i dobrze trafisz, poczujesz jak ból lub prąd popłynie z boku głowy (często aż do oka). Naciśnij go przez ok 60 sek (możesz rozcierać) a następnie pochylając głowę do przodu rozciągaj miejsce z punktem. Powtarzaj 3-4 razy dziennie.

 Artykuł informacyjno-poglądowy oparty na własnej praktyce w pracy z pacjentem. Przed wykorzystaniem informacji zamieszczonych poniżej należy skonsultować się lekarzem lub fizjoterapeutą.

Poniżej filmy na kanale youtube w temacie. Zapraszam do subskrypcji i udostępniania.

 Problem garbienia się, wad lub niechlujnej postawy u dzieci to duży problem dla rodziców oraz wyzwanie dla fizjoterapeutów. Leczenie prawidłowej korekcji ciała powinna być prowadzona na kilku płaszczyznach. Warto się zastosować aby uniknąć skoliozy, odstajacych łopatek oraz bóli, napięć mięśniowych, drętwień w rejonie kręgosłupa i kończyn. Do nich należy: 

- systematyczne wizyty u fizjoterapeuty

- uczestnictwo w zajęciach korekcyjnych

- wykonywanie własnych ćwiczeń w domu

- pływanie

- pomoce ortopedyczne

W przypadku tego ostatnigo przychodzi nam z pomocą "pajączek korekcyjny". Z moich obserwacji wynika że wiele osób nie potrafi korzystać z w/w w sposób prawidłowy. Producenci, sprzedawcy też nie informują osoby zainteresowane, o zasadach których nie należy zapominać podczas użytkowania pajączka. Jak każda pomoc ortopedyczna - pajaczek także jest tylko dodatkiem w całej terapii schorzenia. Nie wyprostuje za nas pleców, nie usunie garbienia jeśli sami mu w tym nie pomożemy. Jak pomóc? Dlatego napisałem wcześniej co i jak należy wprowadzić aby terapia korekcyjna miała sens.

 Zrozumienie zasad prawidłowej postawy, a następnie umiejętne zastosowanie pajączka z nabytą wiedzą, da lepsze efekty terapeutyczne dla Waszych dzieci. Poniższy filmik ma to za zadanie.

 Podczas uprawiania sportu lub korzystania z zabiegów rehabilitacji po urazach ortopedycznych aparatu kostno - mięśniowego, szczególną uwagę należy zwrócić na mięśnie tułowia (stabilizatory). Bardzo przydatną będzie pozycja (ćwiczenie) tzw PLANK.Choć wydawać by się mogło, że ćwiczenie PLANK należy do ćwiczeń prostych, to bardzo łatwo jest popełnić w nim błąd. Zła pozycja wyjściowa, brak napięcia, utrzymywanie ciężaru ciała nie mięśniami brzucha, lecz na łokciach i stopach - to te najczęściej występujące. Podstawowymi mięśniami zaangażowanymi w tym ćwiczeniu są: mięsień prosty brzucha, mięsień poprzeczny brzucha, prostownik grzbietu. Dodatkowo pracują: mięsień czworoboczny, równoległoboczny, mięśnie naramienne, mięśnie klatki piersiowej, pośladków, czworogłowy uda, łydki.

Pozycja wyjściowa:

Połóż się na podłodze, twarzą w dół. Następnie podnieś i oprzyj na przedramionach (łokcie ustaw na szerokość barków; powinny całkowicie przylegać do ziemi) oraz palcach stóp - pozycja jak do pompki.

Teraz napnij mięśnie brzucha – wyobraź sobie, że chowasz miednicę pod siebie, a twój pępek zbliża się do kręgosłupa (lub też chcesz dotknąć kością łonową do klatki piersiowej). Obowiązkowo musisz czuć, że mięśnie brzucha są napięte.

Cały czas oddychaj i pilnuj, by ciało utrzymywało linię prostą od tyłu głowy aż do pięt, by nie tworzył się garb, a pośladki nie „uciekały” do góry. Głowa ma stanowić naturalne przedłużenie kręgosłupa, nie zadzieraj jej do góry, wzrok kieruj w ziemię.

Rekord świata (wg Księgi Rekordów Guinessa) w utrzymaniu pozycji plank został ustanowiony w 2013 roku przez pana Georga. Hood`a i wynosi… ponad 3 godziny i 15 minut!

Prawidłowa pozycja:

– barki znajdują się dokładnie nad łokciami

– łokcie stykają się z podłożem pod kątem 90°

– ramiona, biodra i pięty tworzą jedną linię

– mięśnie brzucha są napięte

Wystarczy 3 razy w tygodniu wykonać plank we wszystkich pozycjach. Na początek spróbuj wykonać pozycję PLANK przez 60 sekund. Jeżeli jest to dla Ciebie za dużo wytrzymaj tyle ile możesz i co tydzień zwiększaj długość o 5-10 sekund.

 Ćwiczenie typu PLANK czyli ławeczka może także służyć do wzmacniania mięśni głębokich stabilizatorów w trakcie chorób kręgosłupa (dyskopatia, stan po operacji, kręgozmyk itd )jak element rehabilitacji. Oczywiście należy tutaj odpowiednio dopasować i skorygować ćwiczenie aby nie zrobić sobie większej szkody. Na pytanie jak to zrobić, poniżej zamieszczam filmik z odpowiedzią.

  Dobry sen, oraz pozycja w jakiej śpimy, ma kolosalne znaczenie na nasze samopoczucie i zdrowie. Gdy jesteśmy wyspani łatwiej nam zwalczyć choroby. Znaczna większość z nas jednak śpi w niewłaściwy a nawet w chorobotwórczy sposób. Zmiana złych nawyków podczas snu opóźni lub zapobiegnie problemom w późniejszym okresie. Pierwsze co możemy zrobić to unikać tzw pozycji „płodu” (na boku z podkurczonymi nogami). Badania pokazują że ok połowa z nas śpi w tej pozycji. Długotrwałe zgięcie w stawach kolanowych wywołuje ból z powodu stałego rozciągania mięśnia czworogłowego na przyczepie końcowym (tuż pod rzepką). Objaw podobny, gdy długo jedziemy siedząc w aucie.

Negatywny wpływ w/w pozycja ma również na kręgosłup, głównie na stawy między-wyrostkowe i żebrowo-wyrostkowe, które są rozciągane. Reakcja obronna organizmu może doprowadzić do zablokowań co charakteryzuje się bólem podczas wstawania.

Ściśnięte płuca nie napełniają się odpowiednią ilością powietrza, co w efekcie skutkuje niedotlenieniem organizmu.

Wyjątkowo w/w pozycja zalecana jest tylko dla kobiet w ciąży, ponieważ jest wygodniejsza dla dziecka.

Zaleca się spać na lewym boku co ma dobry wpływ na wiele organów wewnętrznych:

1.polepsza przepustowość kanałów limfatycznych, które lepiej usuwają szkodliwe substancje z organizmu. Transport odbywa się lewą stroną

2. zyskuje układ krążenia. Wygięcie aorty w lewo ułatwia sercu rozprowadzanie krwi w ciele.

3. zapobiega refluksowi żołądka. Kwasy trawienne znajdujące się po prawej stronie żołądka nie przedostają (wlewają) się do przełyku.

4. odciążona jest trzustka na którą nie naciska żołądek.

5. szybciej i lepiej pracuje śledziona wydalając zbędne substancje z organizmu.

Wspomaganiem zdrowego snu są nowoczesne materace i poduszki ortopedyczne gdzie w produkcji i wykorzystuje się najnowsze zdobycze technologi i wiedzy.

 Bóle kręgosłupa doświadcza co 3 osoba na świecie. Szacuje się że 80% aktualnej populacji w przyszłości będzie cierpieć na dolegliwości z powodowane chorobami odcinka lędźwiowego. Przyczyn bólów kręgosłupa lędźwiowego jest dużo ale, objawy bardzo podobne lub takie same. Powoduje to że, porównując objawy z innymi bez konsultacji ze specjalistą (lekarz, fizjoterapeuta) nieświadomie wprowadzamy terapię, ćwiczenia które mogą nam zaszkodzić. Dobrym przykładem będzie tzw rwa kulszowaczyli podrażnienie nerwu kulszowego. Jest to popularny objaw charakteryzujący się ostrym, promieniującym bólem schodzącym po nodze (tyłem lub bokiem). Towarzyszą temu parestezje (brak czucia), niedowłady, mrowienia, drętwienia oraz pulsowania. W zależności od poziomu choroby rejon bólu dochodzi nawet do V palca u stopy.

 W takiej sytuacji powinno się udać do lekarza specjalisty celem diagnozy oraz fizjoterapeuty celem diagnostyki różnicującej. Jest to o tyle ważne ponieważ, objaw rwy kulszowej może być następstwem innych chorób a nie tylko dyskopatii.W praktyce fizjoterapeutycznej często spotyka się sytuację w której po badaniach szczegółowych np. MRI (rezonans magnetyczny) wychodzi dyskopatia. Powoduje to ukierunkowanie leczenia (terapii) w tym kierunku, które często nie przynosi efektów (kilka serii zastrzyków przeciwzapalnych, masaże, fizykoterapia na odcinek L-S). Dlaczego tak jest? Odpowiedź napisałem wcześniej – są różne przyczyny tego samego lub podobnego objawu rwy kulszowej oraz inne formy leczenia każdej z sytuacji.

Jaka przyczyna może powodować rwę kulszową?

1. Choroby układu nerwowego (S.M, wirus), ból jest efektem niszczenia osłonek mielinowych komórek nerwowych co doprowadza do złego przewodzenia impulsów nerwowych. Tu powinno się skorzystać z porady neurologicznej a fizjoterapia jest tylko dodatkiem utrzymującym pacjenta w jak najlepszej kondycji. Inną formą tego stanu jest tzw przewianie, które przy prawidłowej budowie kręgów i dysków doprowadza do objawu rwy kulszowej.

2. Choroby wewnętrzne mające wpływ na obwodowy układ nerwowy (np. cukrzyca). Jednym z jej powikłań jest tzw stopa cukrzycowa, która często w pierwszej fazie zanim dojdzie do zmian na stopie naśladuje ból rwy kulszowej. Jest to efektem długo utrzymującej się hiperglikemii. W takiej sytuacji wymagana kontrola diabetologiczna oraz uregulowanie poziomu glukozy we krwi (badanie HbA1c).

3. Przykurcze mięśniowe (np. zespół mięśnia gruszkowatego). Nerw kulszowy przechodząc przez w/w przeciążony, napięty mięsień, zostaje podrażniony na wysokości pośladka dając objawy rwy kulszowej. Zalecana jest wizyta u fizjoterapeuty celem dobrania odpowiednich, indywidualnych ćwiczeń.

4. Zablokowanie odcinka piersiowego kręgosłupa (stawy miedzy-wyrostkowe, żebrowo – kręgowe). Blokada w/w odcinka doprowadza do nadruchomości odcinka lędźwiowego oraz zastój krwi żylnej w żyle nieparzystej. Doprowadza to do kompresji struktur w odcinku L-S skutkując m.in. objawem rwy kulszowej. Zalecana wizyta u fizjoterapeuty. Po badaniu podmiotowym i przedmiotowym powinno wykonać się zabiegi z terapii manualnej. Prawidłowo przeprowadzone przynoszą natychmiastową ulgę i są opisywane jako „cuda u fizjoterapeuty”.

5. Dyskopatia (przepuchlina dyskowa). Wysunięcie się jądra miażdżystego w następstwie pękania pierścienia włóknistego doprowadza do podrażnienia korzeni nerwowych nerwu kulszowego i wytworzenia promieniującego bólu. Jeśli ból jest efektem dyskopatii powinno udać się na konsultację do neurochirurga. Jeśli on nie stwierdzi potrzeby operacji, pozostaje długa wymagająca cierpliwości rehabilitacja.

 Należy pamiętać że, powyższe sytuacje mogą się sumować. Powoduje to utrudnienie w prawidłowej diagnozie osobom nie związanym z medycyną. Warto więc, zawsze skorzystać z porady specjalisty aby, nie wrzucać się do tego samego worka z tymi samymi objawami. Wprowadzona terapia, ćwiczenia na podstawie pomysłów i rad innych, mogą tylko pogorszyć stan. 

Poniżej film z kanału – dorehabilitacji.pl na ten temat. Zapraszam do obejrzenia, subskrypcji i udostępniania.

W wzmacnianiu głębokich stabilizatorów kręgosłupa wykorzystywane są bardzo często ćwiczenia oddechowe. Głównym zadaniem ćwiczeń oddechowych jest ułatwienie pracy serca, poprawienie wydolności płuc, obniżenie stresu oraz doprowadzenie tlenu do wszystkich części ciała. Internet jest pełny porad i przykładów. Ten artykuł ma na celu pokazać jak można wykorzystać jedno z w/w ćwiczeń aby wzmocnić stabilizację kręgosłupa. Bardzo przydatne dla osób z dyskopatią oraz dla pacjentów po zabiegu operacyjnym na dysku.

 Jednym z głębokich stabilizatorów kręgosłupa jest mięsień poprzeczny brzucha, który wytwarza tzw tłocznię brzuszną. Skurcz tego mięśnia następuje podczas wydechu, a rozciąganie w trakcie wdechu. Uaktywnienie mięśnia jest bardzo proste.

 Wystarczy położyć się na plecach. Można zgiąć nogi w kolanach, zależy od stanu naszego kręgosłupa i etapu terapii. Kładąc obie dłonie na brzuchu w okolicach kolców biodrowych przednich (chcemy wzmocnić stabilizację kręgosłupa) lub na ostatnich żebrach (interesują nas ćwiczenia oddechowe) zaczynamy głęboki wdech nosem. Napełniamy brzuch. Staramy nie ruszać klatką piersiową. Po np. 3 sekundach następuje wydech (wydmuch) ustami. Dla wzmocnienia pracy możemy położyć książkę, która spełni rolę ciężarka.

 Uwaga! W przypadku gdy leczymy kręgosłup napięcie w/w mięśnia (wydech) powinien być do ok 30% max. W pozostałych przypadkach może to być wydmuch maksymalny. Kiedy to osiągniemy aktywujemy mięsień wielodzielny w odcinku lędźwiowym.

Poniżej filmik na powyższy temat.

Program szkoleń "Pracuj bez bólu" to webinar lub wykład teoretyczny w realu połączony opcjonalnie z warsztatami praktycznymi. Oferta skierowana jest do firm i instytucji dla których, dobro pracownika jest równoważne z zyskiem ekonomicznym. 

Dlaczego warto?

 Długotrwałe przebywanie w jednej pozycji (praca za biurkiem, kierowanie pojazdem), praca fizyczna o powtarzalnym charakterze, wielogodzinna praca w niewygodnych pozycjach czy brak możliwości relaksu podczas pracy, powoduje występowanie przeciążeń. Zwiększone napięcia mięśniowe, doprowadza do bólu, a w relultacie przyczynia się do zmian zwyrodnieniowych kości, stawów i mięśni. We wczesnym okresie objawiają się dyskomfortem, sporadycznymi dolegliwościami bólowymi, następnie nasilają się lub wywołują ograniczenie ruchomości i przeradzając się w schorzenie. W początkowej fazie można temu zaradzić i odwlec w czasie występowanie patologi która uniemożliwia skupienie się na obowiązkach.

Co otrzymujesz?

 Podczas szkolenia pracownik uczy się jak działa relaksacja i rozciąganie przemęczonych mięśni, poznaje różnorodne ćwiczenia dopasowane do charakteru pracy. Ćwiczenia są proste i nie męczące, a co najważniejsze ich wykonywanie nie będzie wzbudzać uśmiechów innych. Nabyta wiedza i umiejętności będą idealnym dodatkiem do ćwiczeń na siłowni, fitness czy uprawianiu sportu. Dzięki kilku prostym ruchom uczestnicy uczą sięzniwelować napięcia, a co najważniejsze uzyskają wewnętrzne zadowolenie. Ponadto poznająjak prawidłowo ustawćbiurko, fotel oraz odpowiednio zastosować pomoce ortopedyczne i ergonomiczne.

Cel:

 Szkolenie ma na celu przyswojenie najważniejszych informacji, jak zachować pełnie zdrowia w trakcie przewlekłej pracy biurowej, a także na zdobycie umiejętności samodzielnego radzenia sobie z dolegliwościami związanymi z bólem pleców, karku, głowy oraz z ogólnymi napięciami. Podczas szkolenia uczestnicy nabędą umiejętności ustawienia swojego stanowiska pracy pod względem ergonomicznym. Proste do wykonania ćwiczenia biurowe oraz techniki automasażu pozwolą zadbać o kręgosłup w czasie przewlekłej pracy siedzącej.

Dlaczego u mnie?

Zapraszam z zapoznaniem się z informacjami o mnie oraz zapraszam na kanał youtube dorehabilitacji.pl gdzie można lepiej mnie poznać i ocenić moją wiedzę.

https://www.youtube.com/channel/UC6dmD_EVHJFRqoH8xXrOUig

Jak to działa?

Webinar (szkolenie) następuje poprzez jedną z platform do videokonferencji lub w siedzibie zleceniodawcy. Poprzez zapraszenie do "pokoju", lub zaproszenie do "pokoju" jednej z platform zleceniodawcy. Spotkanie składa się z:

- webinaru - wykładu tłumaczącego problem wraz z pokazem ćwiczeń na zaproponowany temat

- pytań od słuchaczy

- opcjonalnie warsztaty praktyczne w siedzibie zlecenidawcy

Koszt:

Do uzgodnienia cena/osobę, rodzaj umowy: zlecenie, o dzieło

Czas:

Ok 2 godzin 

Szczegółowe informacje pod numerem 501 463 913

 Gumowe piłki terapeutyczne stosowane są w fizjoterapii od wielu lat. Sprawdzają się prawie we wszystkich działach rehabilitacji po wszelkich rodzajach urazach i chorobach. Nieodzowne są w:

- ćwiczeniach ortopedycznych

- rehabilitacji neurologicznej

- położnictwie

Bardzo dobrym pomysłem jest wykorzystanie w/w piłki, mocno napompowanej (najlepiej o przekroju 75 cm) do siedzenia w ramach profilaktyki lub terapii bólów kręgosłupa.

Do najważniejszych zalet korzystania z piłki podczas siedzenia jest:

- punkt bioder jest wyżej niż punkt kolan co sprzyja wyprostnej postawie i odciążeniu kręgosłupa lędźwiowego

- poprzez amortyzację, minimalizuje działanie sił kompresyjnych na kość krzyżową, dyski i kręgi lędźwiowe zgodnie z trzecią zasadą dynamiki Newtona

- aktywizacja większej ilości włókien mięśniowych w celu utrzymania ciała w równowadze, co sprzyja wzmocnieniu mięśni pleców i brzucha

- dużo trudniejsze garbienie się lub przybieranie niechlujnej pozycji podczas dłuższej pracy za biurkiem

Wszystko to i inne szczegóły wraz z ćwiczeniami znajdujdziecie na filmie poniżej. Zapraszam do oglądania

Skierowaniena leczenie uzdrowiskowe wystawia lekarz ubezpieczenia zdrowotnego, biorąc pod uwagę aktualny stan zdrowia pacjenta, wskazania i ewentualne przeciwwskazania. Do skierowania lekarz dołącza aktualne wyniki podstawowych badań, wykonanych na zlecenie i koszt kierującego.

Badania dla dorosłych: OB, morfologia krwi, mocz, RTG klatki piersiowej (ważność badania RTG wynosi 2 lata od dnia badania), EKG (ważność badania wynosi 6 m-cy od dnia badania) oraz zaświadczenie potwierdzające rozpoznanie zasadnicze będące podstawą wystawienia skierowania.

Badania dla dzieci: OB, morfologia, mocz, badanie kału na obecność jaj pasożytów (ważne w dniu wyjazdu dziecka do uzdrowiska)

Skierowanie może być przekazane do Oddziału Funduszu przez lekarza kierującego lub przez bezpośrednio zainteresowanego świadczeniobiorcę. W Oddziale NFZ jest rejestrowane w systemie informatycznym, otrzymuje kolejny numer, a następnie jest rozpatrywane pod względem celowości.

Skierowanie:

 Aprobaty skierowania pod względem celowości leczenia uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej dokonuje zatrudniony w NFZ lekarz specjalista w dziedzinie balneologii i medycyny fizykalnej lub rehabilitacji medycznej, na podstawie danych zawartych w skierowaniu i dołączonej aktualnej dokumentacji medycznej. Lekarzowi specjaliście przysługuje prawo dokonania zmiany kwalifikacji skierowania.

Skierowanie z niepełnymi informacjami nie jest przez fundusz rozpatrywane.

 O efekcie rozpatrzenia skierowania pacjent jest informowany na piśmie. Jeżeli oddział Funduszu nie potwierdzi skierowania z powodu braku miejsc, świadczeniobiorca wpisywany jest na listę oczekujących, o czym jest pisemnie informowany, ze wskazaniem okresu oczekiwania na potwierdzenie skierowania.
Skierowanie jest ważne 18 miesięcy licząc od dnia jego wystawienia. Jeśli w tym okresie leczenie nie mogło być rozpoczęte, skierowanie wraz z aktualnymi jest odsyłane do lekarza ubezpieczenia zdrowotnego celem weryfikacji. O utracie ważności skierowania oddział Funduszu powiadamia świadczeniobiorcę pisemnie.
O terminie rozpoczęcia turnusu, miejscu i rodzaju leczenia świadczeniobiorca jest powiadamiany nie później niż 14 dni przed datą rozpoczęcia turnusu.

Rezygnacja z leczenia uzdrowiskowego:

 W przypadku rezygnacji z leczenia uzdrowiskowego przed rozpoczęciem leczenia, skierowanie należy bezzwłocznie zwrócić do Oddziału Funduszu. Rezygnacja jest zasadna, gdy jej powodem4 jest wypadek losowy lub choroba ubezpieczonego (np. pobyt w szpitalu), potwierdzone odpowiednim dokumentem. W przypadku uzasadnionego zwrotu skierowania, Fundusz wyznacza nowy termin realizacji skierowania, zgodnie z pierwotną datą wpływu skierowania. Nieuzasadniony zwrot skierowania traktowany jest jak złożenie nowego skierowania.

Odpłatność za leczenie w sanatorium dla dorosłych:

Pacjent ponosi koszty przejazdu do sanatorium (i z powrotem), a także częściową odpłatność za koszty wyżywienia i zakwaterowania.
Odpłatność za pobyt w sanatorium uzdrowiskowym jest różna ze względu na sezon oraz standard zajmowanego pokoju. Wysokość stawek określa Minister Zdrowia w drodze rozporządzenia. Obecnie obowiązują stawki zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 11 września 2014r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego.

Zwolnienie z opłat w sanatorium dla dorosłych przysługuje pracownikom zatrudnionym w zakładach związanych z produkcją wyrobów zawierających azbest, uczniom i studentom pozostającym na wyłącznym utrzymaniu ubezpieczonego opłacającego składkę oraz dzieciom o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Pobyt w sanatorium uzdrowiskowym trwa 21 dni.
Od 2008 roku NFZ kontraktuje także 28 dniowe turnusy rehabilitacyjne w sanatorium uzdrowiskowym. W ramach leczenia wykonywane jest nie mniej niż 4 zabiegi fizykalne dziennie, przez 6 dni w tygodniu. Świadczenia udzielane są w profilach: choroby ortopedyczno-urazowe, układu krążenia, układu wydzielania wewnętrznego i przemiany materii (endokrynologia), choroby układu oddechowego.

Leczenie w szpitalu uzdrowiskowym dla dorosłych:

Leczenie w szpitalu uzdrowiskowym jest bezpłatne. Pacjent ponosi jedynie koszty przejazdu do szpitala uzdrowiskowego (i z powrotem). Pobyt w szpitalu uzdrowiskowym trwa 21 dni.

Od 2008 roku NFZ kontraktuje także 28 dniowe turnusy rehabilitacyjne w szpitalu uzdrowiskowym. Na turnus kieruje lekarz ubezpieczenia zdrowotnego ze specjalistycznej poradni ortopedycznej, neurologicznej, rehabilitacyjnej lub reumatologicznej bądź lekarz z odpowiedniego oddziału szpitalnego. Świadczenia udzielane są w profilach leczniczych: choroby ortopedyczno-urazowe, choroby układu nerwowego, choroby reumatologiczne; w ramach leczenia wykonywane jest nie mniej niż 4 zabiegi fizykalne dziennie, przez 6 dni w tygodniu.

Uzdrowiskowe leczenie ambulatoryjne dla dorosłych i dla dzieci:

Na leczenie ambulatoryjne do uzdrowisk kierowani są zarówno dorośli, jak i dzieci. Leczenie trwa od 6-18 dni zabiegowych; w przypadku leczenia uzdrowiskowego w trybie ambulatoryjnym pacjenci ponoszą koszty pobytu, we własnym zakresie zapewniając sobie zakwaterowanie i wyżywienie. NFZ finansuje zabiegi.

Najczęściej zadawane pytania przez ubezpieczonych kierowanych do uzdrowiska przez NFZ:

1.Jakie opłaty obowiązują po przyjeździe do uzdrowiska?

Jeżeli przyjazd do uzdrowiska następuje na podstawie wydanego przez NFZ skierowania do sanatorium uzdrowiskowego (turnus: 21 i 28-dni), obowiązują następujące opłaty związane z pobytem:

• częściowa odpłatność za koszty wyżywienia i zakwaterowania zgodnie z obowiązującymi stawkami ustalonymi na podstawie załącznika do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 24 sierpnia 2012r. Wysokość dopłaty jest uzależniona od standardu pokoju. Informację o wysokości stawek każdy ubezpieczony otrzymuje wraz ze skierowaniem,

• opłata uzdrowiskowa (klimatyczna). Opłatę uzdrowiskową opłacają również ubezpieczeni ze skierowaniami do szpitala uzdrowiskowego (turnus: 21 i 28-dni).

2.Czy można przyjechać jeden dzień wcześniej albo wyjechać jeden dzień później ?

W większości ośrodków tak. Często wiąże się to z dodatkową opłatą.

3. Czy mając skierowanie do uzdrowiska w trakcie pobytu można otrzymać przepustkę?

W zależności od ośrodka. Zazwyczaj musi być opinia lekarza oraz wiąże się to z dodatkową opłatą.

4.Co należy zabrać ze sobą wybierając się na turnus uzdrowiskowy ?

Mając skierowanie z NFZ przede wszystkim należy ze sobą zabrać:

• dokumentację medyczną,

• aktualny dowód ubezpieczenia (legitymację ubezpieczeniową, odcinek renty/emerytury),

• rzeczy osobiste, przybory toaletowe,

• ręcznik,

• szlafrok

Ponadto niezbędne będą również takie rekwizyty jak: strój kąpielowy, czepek, strój gimnastyczny, dres i obuwie sportowe.

Jeśli chorujemy na schorzenia przewlekłe, należy zaopatrzyć się w taką ilość leków, jaka wystarczy nam na czas pobytu w uzdrowisku.

5. Czy po otrzymaniu skierowania do Uzdrowiska można wcześniej zarezerwować pokój?

W zależności od ośrodka. Najczęściej pokoje przydzielane są dopiero po przyjeździe , w recepcji danego obiektu.

6. Czy w trakcie pobytu mogę korzystać z TV?

Tak. Korzystanie z TV wiąże się jednak z uiszczeniem opłaty za turnus

7. Czy na pobyt w sanatorium można zabrać ze sobą zwierzę?

Nie. Sanatorium jest zakładem opieki zdrowotnej (np. szpital lub przychodnia), którego celem jest udzielanie świadczeń zdrowotnych. Pomieszczenia i urządzenia w sanatorium powinny odpowiadać określonym wymaganiom zarówno fachowym jak sanitarnym tak, jak w każdym zakładzie opieki zdrowotnej.

Zakaz przebywania zwierząt jest oczywisty również ze względów epidemiologicznych.

8. Czy można przyjechać na turnus z małżonką/mężem nie dysponującymi skierowaniem do naszego sanatorium?

Tak, istnieje taka możliwość. Wówczas osoba towarzysząca zostanie zakwaterowana odpłatnie we wspólnym pokoju wraz z osobą posiadającą skierowanie pod warunkiem dostępności miejsc. Warto wówczas uprzednio zarezerwować sobie taki pobyt, bądź też uprzedzić telefonicznie recepcję wcześniej o chęci skorzystania z takiej możliwości.

 Jednym z ważnych mięśni w rejonie miednicy jest mięsień gruszkowaty. Swoją nazwę zawdzięcza trójkątnemu podobnemu do gruszki kształtu. Niewielki, umiejscowiony ok 6 cm w głąb od powierzchni skórnej pośladka. Łatwo można go namierzyć u osób szczupłych.

 Anatomia: Przyczep początkowy to brzuszna (przednia) część kości krzyżowej pomiędzy otworami krzyżowymi przednimi od 2 – 4. Następnie przebiega przez otwór kulszowy większy dzieląc go na otwór pod i nadgruszkowaty.

Przyczep końcowy znajduje się na szczycie powierzchni przyśrodkowej krętarza większego kości udowej. Unerwieniem zajmuje się tzw gałązka splotu krzyżowego L5, S1-S2

Pod względem funkcji jest mięśniem bardzo pracowitym. W zależności od kąta zgięcia zginaczy biodra wykonuje rotację zewnętrzną lub wewnętrzną:

- od 0 do ok 60 - 70 st rotuje na zewnątrz w stawie biodrowym i odwodzi

- powyżej 60 – 70 rotuje do wewnątrz.

Dodatkowo bierze udział w odwodzeniu i prostowaniu kończyny dolnej w stawie biodrowym. Są to niewielkie ruchy ale należy o nich wspomnieć. Ostatnią ważną lecz nie docenianą funkcją mięśnia gruszkowatego jest udział w stabilizacji obręczy biodrowej. Stabilizuje miednicę oraz centruje głowę kości udowej w panewce stawu podczas chodu. Funkcję tę wykonuje wraz z mięśniami bliźniaczymi, mięśniem zasłaniaczem zewnętrznym i wewnętrznym.

Do najczęstszych objawów wynikających z dysfunkcji mięśnia zwanego zespołem mięśnia gruszkowatego są

- ból pośladka promieniujący od kości krzyżowej do przednio – bocznej powierzchni uda

- piekący ból biodra, idący w kierunku pośladka jak i całej kończyny

- drętwienie, parestezje kończyny, zaburzenia czucia dotykowego

- ból podczas siedzenia, stania lub leżenia. Powstaje po około15–20 minutach a zmiana pozycji nie przynosi ulgi w bólu.

- nasilające się bóle przy wykonywaniu ruchu rotacji zewnętrznej lub rotacji wewnętrznej stawu biodrowego

- bolesność, tkliwość palpacyjna (dotyk) mięśnia gruszkowatego.

- dolegliwości bólowe nasilają się podczas wchodzenia po schodach

- pochyla tułów ku przodowi z jednoczesnym przeprostem kolan

- ból podczas wypróżniania

- zauważalna jest asymetria kończyn dolnych

  Jednak najbardziej znany objaw nad którym skupia się większa część fizjoterapeutów to tzw rwa gruszkowata. Jest to podrażnienie nerwu kulszowego na poziomie mięśnia gruszkowatego. Często mylona z rwą kulszową powstałą na wskutek drażnienia korzenia nerwu w kręgosłupie lędźwiowym przy dyskopatii. Występują tutaj co najmniej dwie przyczyny drażnienia nerwu co prowadzi do jego stanu zapalnego. W warunkach prawidłowej anatomii u znacznej części populacji nerw kulszowy przebiega pod dolnym brzegiem naszego mięśnia. Po drugie, występuje równieżspecyficzny przebieg nerwu kulszowego (ok 16% – 20%). W tym przypadku nerw kulszowy przechodzi przez brzusiec mięśnia, dzieląc go na dwie lub trzy części. Jest to sytuacja trudniejsza. Każde przeciążenie powodujące zmianę napięcia włókien mięśniowych spowoduje kompresję nerwu co zwiększy ryzyko uszkodzenia jego włókien. Według badaczy można to spróbować rozróżnić do jakiej grupy się zaliczamy przy pomocy testów Freiberga (nerw przechodzi przez brzusiec mięśnia) i Pacea (nerw idzie pod dolnym brzegiem mięśnia).

 Przyczyny powstawania zespołu mięśnia gruszkowatego można ogólnie podzielić na dwie grupy. Pierwszą z nich są predyspozycje anatomiczne:

- skrócenie włókien mięśniowych

- uszkodzenie struktur około mięśniowych

- stan zapalny mięśnia

- krwawienie (uraz mechaniczny)

Jednak bardzo rzadko spotyka się, aby mięsień z racji swojego położenia uległ izolowanemu urazowi bez współudziału innych struktur w tym rejonie. Dlatego ze względu na czynniki kompensacyjne rozwój zespołu mięśnia gruszkowatego należy połączyć z innymi jednostkami chorobowymi i przeciążeniowymi. Będzie to druga grupa przyczyn tzw wtórnych, które są następstwem:

- zmian przeciążeniowych wynikające ze stylu życia

- zmian kompensacyjnych (przykurcz zginaczy i porażenie prostowników) przy długotrwałym siedzeniu. Długotrwałe siedzenie połączone z brakiem aktywności ruchowej może prowadzić do skrócenia mięśni zginaczy stawu biodrowego. Efektem tego będzie pogłębienie fizjologicznej lordozy lędźwiowej, zwiększenie przodopochylenia miednicy i porażenie mięśni pośladkowych. Co wpływa negatywnie na statykę miednicy.

- jednostki chorobowej znanej jako „dolny zespół skrzyżowania” (Janda). Tutaj powstaje zwiększona lordoza lędźwiowa, jako efekt osłabienia mięśni brzucha i mięśni pośladkowych przy zwiększonym napięciu prostowników kręgosłupa. Sytuacja to prowadzi do aktywizacji punktów spustowych.

- dyskopatii, procesów degeneracyjnych stawów i trzonów kręgowych

- wad postawy (przodopochylenie miednicy, różnice w długości kończyn dolnych, kręgozmyk).

- błędów treningowych - złe wzorce ruchowe

- braku równowagi mięśniowej w rejonie miednicy (poród, ciąża, uraz np. endoprotezoplastyka stawu biodrowego)

- nieprawidłowych długości mięśni

Podczas leczenia zespołu mięśnia gruszkowatego powinno się równolegle wprowadzać terapię i ćwiczenia na:

- ruchomość stawu biodrowego i stawów biodrowych - krzyżowych (mobilizacje, PIR)

- dyskopatię i problemy z kręgosłupem lędźwiowym.

- punkty spustowe

- mięśnie pośladkowe

- rozciąganie zginaczy i przywodzicieli stawu biodrowego

- poprawę stabilizacji

 W poniższym filmiku z kanału dorehabilitacji.pl na youtube pokazałem testy oraz ćwiczenia w terapii zespołu mięśnia gruszkowatego. Znajdziecie tam inne, dokładniejsze podejście do terapii tego zespołu a nie tylko rolowanie i rozciąganie.